This land is your land
Cuando pienso tierra escribo azul,
cielos navegables, torres de piedra
qu'apuntan hacia'l norte.
Suaños verdes d'alcacer, pan
abrasándose nas eras.
Cuando digo presente veo bocas
coronadas d'espinas,
homes que persiguen paraísos de plesiglás,
corazones que bombian millones por minutu,
miedu. Miedu que berra en bidones d'aceite.
Días ensarriaos, nueites blancas,
ya un didu que borra la hestoria de los l.l.ibros.
El pasáu ya un cristal qu'escacha
nos güeyos d'una nena de tres anos
perdida
nel sagráu camín d'Idarga.
Taresa Lorences