lunes, agosto 03, 2009

Felicidá





Nun la llames,

vien sola la felicidá

a sentar xunto a ti,

que nun te sienta

alborozar

de la que arrima'l so focicu melgueru

a les tos manes,

déxala ser

contigo,

que'l to deséu

nun la afortugue

precando cuentes debíes

o a destiempu,

vien sonce y mansa,

nun la escalfories;

allega seliquino

el to pechu al so pechu

y que cutan los dos corazos

al mesmu ritmu sele y pausáu.

Si aprobez,

nun la convoques,

de llegar

siempre ye ella la qu'escueye

la ocasión y el compañeur

y casu solu de los dioses

ye'l privilexu d'arrepresala.

Queda y espera;

nunca rindas:

si vieno pa les roses

¿a qué fin nun diba venir pa ti?


Pablo Antón Marín Estrada



P.D. Hoy, cuando menos lo esperaba, alguien me hizo dibujar una sonrisa...




Related Posts with Thumbnails